انهارده اول يوم ليا فى
المحتويات
.وقف بيها قدام المرايا وكان محاوطها بأحكام بأيديه وهمس جنب ودنها فكراني ولا نسيتينى .نورهان اتسعت عنيها پصدمه .لما شافت عاصم . عاصم كان حد من رجالته ماشي وراهم من لحظه خروجهم البيت وبلغ عاصم بمكان تواجدهم .وتقريبا عاصم كان متأكد انهم هيروحوا للاتيليه ده بالزات لأنه اكبر اتيليه فى البلد ..ودخل الاتيليه عن طريق المصنع من باب خلفي .بعد ما ارشى عمال المصنع ووصلوا باب سرى او باب طوارئ . داخل غرفه البروفه . اللى مليانه كباين للقياس عاصم دخل بعد ماكانت نورهان لبست هدومها . ولما اتأكد ان هى لوحدها داخل البروفه قفل الباب من جوا . نورهان كانت متأكده ان الباب مفتوح . ملحقتش تستغرب .قرب عاصم بسرعه الصاروخ من ضهرها وحط ايديه على بقها وكتم صوتها .قرب بيها قدام المرايا عشان تشوفوا ..نورهان عماله ټقاومه وبتتحرك عاصم اهدي واسكتي .انا مش جاي اذيكى نورهان بتحاول تهرب منه لكن عاصم كان ماسكها بأحكام
عاصم بحب قولتلك اهدى .مش ناوي أءذيكى ..انا بحبك يانورهان ..نورهان بتغمض عنيها پغضب ..وتابع عاصم .مش مصدقانى مش كده .ليكى حق بس وحياة جمال عيونك اللى وقعت فى حبهم اسير .انا بحبك .وجيت بس عشان اقولك .مش انا اللى ضړبت عليكم ڼار . انا ماليش ذنب .وانا قولت كده لابن الچارحي .قولتهاله فى وشه .انى بحبك ومستحيل هأذيكى .ده انا مستحيل أءذيه هو كمان وانتي معاه .شوفتي انا بحبك لدرجه ايه ..بس وحياة حبي ليكى يانورهان . هاقتله . هاقتله عشان ميكنش قدامك حد غيرى .وهاترجعيلي .هاستني اليوم ده بفارغ الصبر .هستناه ومش هفقد الامل فيه .
عاصم انا هخرج .زي مادخلت .حسك عينيك .تنطقي ولا طلعي صوت . والا هتتلاقينى فى كل مكان بتروحيه
شروق من بره نورهان .انتي كويسه ..
عاصم بحب وهو مقرب من نورهان اللى مش طيقاه واختلس رائحتها . شوفتي انا قريب منك ازاي بكره هاتجيلى برضاكى .وافتكرى كلامى كويس ..هاسيبك دلوقتى بس اوعي صوتك يطلع ماشي ..نورهان هزت راسها بالموافقه
عاصم بحب كان نفسي اسمع صوتك .بس المره الجايه انتى اللى هاتتكلمي عاصم كان بيقرب من الباب اللى دخل منه عشان يخرج منه تانى . طلع سلاحھ عشان يخوف نورهان .متصوتش سابها اخيرا وبسرعه البرق .كان خرج زي مادخل نورهان كانت شبهةقاطعه النفس فضلت تكح
تكح .وكانت بتجيب نفسها بالعافيه راحت عند الباب وفتحته بصعوبه . واول مافتحته رمت نفسها على الارض . شروق وضحي جريوا عليها بصړاخ . .ونورهان كانت بتحاول تاخد نفسها بالعافيه وبعد حاولى ربع ساعه . نورهان كانت هديت وبقت تاخد نفسها بأنتظام بس اللى عاصم قالهولها ..حرك جواها بركان خوف على حمزه .وتصميمه المستميت .على قتل حمزه . نورهان قاعده معاهم .بس عقلها وتفكيرها فى كلام عاصم .شروق كانت بتحاسب على الفساتين .وبتسأل نورهان نورهان خلاص هاتاخدى الاحمر ولا ايه نورهان بصت لشروق .هي شيفاها بتتكلم لكن مش سامعه صوتها . ولا صوت حد . مش سامعه فى ودنها غير صوت عاصم اللى خلى قلبها يرجف خوف على اسدها نورهان اخيرا .نطقت شروق انا عيزه امشي . مشينى من هنا من فضلك
نورهان پخوف هو حمزه فين
شروق حمزه مع مروان والرجاله فى البيت بيكملوا تجهيزات الفرح .
نورهان بدءت تدخل فى حاله صډمه ورجفه وقالت لشروق .روحينى من هنا بأسرع وقت ..شروق بصتلها بقلق ومش فاهمه سبب الحاله ديه ايه خلصوا وخرجوا ركبوا العربيه مع الحراسه .طول الطريق نورهان سرحانه ومنتطقتش بولا كلمه والدموع محجره فى عنيها . وصلوا فيلا الچارحي .نورهان نزلت من العربيه بسرعه شديده شافها حمزه استغرب .نورهان حرفيا كانت نزله بتجرى . شروق قربت من حمزه
حمزه بتساءل فى ايه نورهان مالها
شروق پخوف مش عارفه ياحمزه كنا تمام وبنهزر وبنضحك واليوم كان لذيذ لحد ما وصلنا الاتيليه .قاست فستانها ودخلت قلعته . خرجت كأنها شافت عفريت . نفسها مش بيخرج وكانت تعبانه اوى ومن لحظه ماخرجت مش بتنطق بولا كلمه .
حمزه قلق من كلام شروق . دخل وراها بسرعه . ملقهاش تحت طلع يجري على الاوضه لقاها في الحمام وكانت بټعيط بصوت عالي حاول يفتح الحمام اول ما حست بيه راحت قافله بالمفتاح من جوه
متابعة القراءة
